Maanden leef ik er al naar toe en vandaag is het zover. De laatste werkdag. Het is dat ik weet dat ik weer terug kom, maar qua opruimen lijkt het niet zo. Je collega's zijn net als je schoonfamilie, deze heb je niet zelf voor het uitkiezen. En het is altijd maar afwachten hoe het uitpakt. Gelukkig ervaar ik het op beide vlakken als een warm bad. Ondanks dat er aan beide kanten altijd wel een zeurtante en een vervelende oom aanwezig is. Sommige collega's moest ik gisteren al groeten maar vandaag is het dan voor het echt. Alsof ik echt nooit weer kom. Wat heel fijn is dat iedereen heel lief is en knuffels geeft. Ook al hou ik niet van knuffels, maar ik laat het maar gebeuren. Zelfs een kadootje : een sportzweetband en een nekwaaier. Beide gaan mee en doe ik alvast op in het vliegtuig. Voor nu gaat de (werk)laptop uit, werkapps worden verwijderd, overdracht gedaan. Werk kan afgesloten worden.
