Mañana mañana... alsof het zo makkelijk is. Na bijna een week lukt het dan toch om in een bepaalde ruststand te komen. Alle werkapps en mail zijn verwijderd, maar de drukte zit er nog in. Langzaam aan trekt alles weg en het verbaast me dat stress blijkbaar in je lichaam kan gaan vast zitten. In de afgelopen week ontdooi ik en heb ik mijn eerste twee lessen in de Spaanse taal gehad. Privelessen van een hele leuke vrouw, ze heet Patricia. Ik weet waar de locatie is maar ik was er nog nooit geweest. Mijn 'lesgebouw' is in de haven en mijn 'lokaal' is het terras (zie foto). Ik moet beide keren even wachten omdat ik te vroeg ben, dus ik zit even alleen aan een tafel en heb een koffie besteld. Ik bedenk me dat dit toch wel heel bijzonder is om te doen. Er zit een hele organisatie (thuis) achter om het allemaal mogelijk te maken en ik voel me niet alleen heel erg blij en ontspannen, maar ook heel erg dankbaar. Oftewel 'gratitud' : nog wel vertaald met google translate. Als ik naar huis ga, heb ik in ieder geval geleerd hoe belangrijk het is om op je spelling te letten. Een tide vergeten of één letter verkeerd, maakt al een wereld van verschil. Zo als bij het woord 'ano' en 'año' of 'pollo' en 'polla'. Het verschil mogen jullie zelf even opzoeken met google translate.
