Twee keer per jaar hebben we vanuit het werk een feest. En voor de zomerperiode was het weer tijd. Als je al heel lang bij dezelfde organisatie werkt is het allemaal niet zo eng en spannend om met zoveel mensen te zijn. Ik weet dat er veel lawaai zal zijn (ik neem mijn oordopjes mee), bij uitzondering drink ik alcohol (twee of drie biertjes gaan er altijd wel in), er is hard muziek (zie oordopjes) en het is leuk om ook eens weer mensen te zien die je te weinig spreekt (sociale oefening) Het begint op tijd en het eindigt op tijd. Ik lig om 22:00 in bed. Tenminste, dat is hoe ik het gepland had.
In werkelijkheid laat ik de dopjes uit mijn oren (dan hoor ik de muziek beter maar ook alle mensen die om mij heen staan te lachen en te kleppen), ik drink zonder te stoppen (want het smaakt en ik kan geen nee zeggen), vooraan staan bij de band om te dansen (want dat is leuk voor de band als ze zien dat mensen lol hebben op hun muziek). En toeval is dat er die avond ook nog eens 'de nacht van' is in het dorp (leuk, we gaan nog lang niet naar huis) Van alle goede voornemens komt niks terecht. Om 23:45 ben ik thuis, acute migraine, overgeven (niet van drank maar van teveel prikkels) Eigen schuld, dikke bult. Rest van het weekend uitgeschakeld. Een preek van mijn dochter maakt dat ik het hele weekend in stilte doorbreng want 'je weet dat het niet goed voor je is en je moet goed voor jezelf zorgen' Maar soms wil je ook net als 'normale' mensen op pad en niet altijd nee zeggen. 'Heb je het dan tenminste ook echt leuk gehad ?, vraagt ze nog op het laatst. Ja is mijn antwoord. 'Gelukkig dan maar, dan is het niet voor niets geweest'
